W dniu 21 kwietnia 2018 r. zakończyła się konferencja nt. „Wiara i czyn” zorganizowana przez DIAK diecezji toruńskiej. Konferencja rozpoczęła się Mszą św., którą odprawił ks. Kan. Bogusław Dygdała w kaplicy Seminarium Duchownego. Na konferencję przybyło 35 osób, członków i sympatyków AK. Po Mszy św. uczestnicy konferencji przeszli do Centrum Dialogu im. Jana Pawła II, gdzie odbyły się tematyczne prelekcje. W sali konferencyjnej przywitała nas tematyczna wystawa przygotowana przez panią Prezes Lidię Gliwę i panią Teresę Jeszka. Pierwszą prelekcję nt. „Jubileusz 100-lecia niepodległości Polski” wygłosił pan Profesor Grzegorz Górski, w której przedstawił w szczególności obraz Polski na tle sytuacji międzynarodowej w czasie I-ej wojny światowej i jakie miała ona znaczenie dla odzyskania niepodległości. Nakreśli również rys historyczny od kongresu wiedeńskiego na którym w 1815 r. utworzono Królestwo Polskie, cień dawnej Rzeczypospolitej. Omówił dzieła wielkiej pracy organizacyjnej jakie polskie elity polityczne dokonały w różnych obszarach życia społecznego, które miały ogromy wpływ na odzyskanie niepodległości. Dużą rolę odegrała twórczość Wielkiej Emigracji, jaka wyszła z klęski powstania listopadowego. Jednak, żeby ocalić Polskę i stworzyć nowoczesny, ponadstanowy naród, potrzebna była nie tylko konspiracja i walka, ale też praca nad podnoszeniem poziomu cywilizacyjnego i pomnażaniem zasobów wewnętrznych kraju, nad kształceniem młodzieży i jej wychowaniem. Bohaterowie tamtego okresu, mimo szykan, aresztowań, wywózek i represji ze strony zaborców, byli w stanie uchronić i rozwinąć narodową tożsamość, a następnie przekazać ją następnym pokoleniom. Pan profesor omówił sytuację w poszczególnych zaborach i wykorzystanie ruchów niepodległościowych, koncepcji, wizji na osiągnięcie podstawowego celu jakim była Niepodległa. Marzenia o wolności spełniły się wraz z klęską zaborców i zakończeniu I wojny światowej. Odbudowa państwowości, po 123 latach zaborów, była procesem złożonym. 10 listopada 1918 r. powrócił do Warszawy zwolniony z więzienia w Magdeburgu, Józef Piłsudski. 11 listopada 1918 r. podpisano zawieszenie broni na froncie zachodnim. Dekretem z tego samego dnia Rada Regencyjna oddała Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo nad wojskiem, a 14 listopada 1918 r. rozwiązała się, przekazując całą władzę nad tworzącym się państwem Józefowi Piłsudskiemu. Bardzo duży wkład w odzyskanie niepodległości miała polonia amerykańska na czele z Ignacym Janem Paderewskim. Polska została odbudowana jako kraj demokratyczny. Największym wyzwaniem dla nowego państwa polskiego było scalenie trzech różnych dzielnic zaborczych, przez ponad sto lat będących częścią różnych organizmów państwowych, ale to temat na następną konferencję. Następny temat konferencji to „Prawa Kobiet”. Sejm Rzeczypospolitej ustanowił rok 2018 Rokiem Praw Kobiet w związku z przypadającą w 2019 roku rocznicą uchwalenia prawa wyborczego dla kobiet, co oznaczało nareszcie równouprawnienie w Drugiej Rzeczypospolitej. Do najgorętszych orędowniczek sprawy kobiecej należała Aleksandra Piłsudska. Przypominała Naczelnikowi o ich walce w Legionach, o konspiracji, o ofiarności. Pan profesor odniósł się do wielowiekowej tradycji w kwestii pozycji kobiet, ich sytuację na gruncie polskim oraz jaką rolę odegrało wprowadzenie chrześcijaństwa uznając podmiotowość kobiet. Omówił również aspekty prawne w odniesieniu do kobiet na przestrzeni wieków. Ruchy w walce o prawa kobiet nasiliły się w XIX wieku. Cały XIX wiek był w Polsce nazywany wiekiem kobiet. To czas powstań, walk niepodległościowych, gdzie mężczyźni nie byli obecni w życiu codziennym i cały ciężar obowiązków związanych z funkcjonowaniem majątków, edukacją dzieci i utrzymaniem zaplecza dla powstańców spoczywał na kobietach. Ordynacja wyborcza z 1918 r. zawierała zapis, że prawo wyborcze bierne przysługuje bez względu na płeć. Już w pierwszych wyborach do sejmu było wybranych osiem kobiet i nie były to feministki, ale przede wszystkim kobiety związane ze stronnictwem narodowym, ludowym oraz chrześcijańską demokracją. Nowe przepisy dotyczyły również prawa pracy i uwzględniało ustawodawstwo socjalne w odniesieniu do kobiet. W 2018 r. przypada 450 rocznica śmierci, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, świętego Stanisława Kostki młodego jezuity, który przeżył zaledwie 18 lat. Decyzją polskich biskupów rok 2018 będzie przeżywany pod szczególnym patronatem Tego świętego. Dlatego na konferencji zorganizowanej przez Akcję Katolicką, wyjątkową organizację w Kościele nie mogło zabraknąć mowy o patronie młodzieży, studentów, a także jezuickich nowicjuszy. Nie dziwi więc fakt, że wykład na temat świętego wygłosił jezuita Michał Kłosiński, duszpasterz akademicki. W swoim wykładzie odniósł się w szczególności do pobożności jaka cechowała matkę św. Stanisława, która oddawała się codziennej modlitwie na kilka godzin. Ojciec Michał opowiedział nam w jaki sposób św. Stanisław rozwijał otrzymane dary i charyzmaty oraz o problemach jakie napotykał ze strony ojca, który nie wyrażał zgody na jego wstąpienie do zakonu. Krótkie życie św. Stanisława było aktywne, całkowicie oddane Bogu z dążeniem do wyznaczonego celu, aby zostać jezuitą. Jaka musiała Go cechować moc. Na pewno nie tylko ludzka. Nie byłby w stanie tego zrobić bez Bożej łaski. Święty Stanisław kierował się w życiu m.in. takimi adagiami: „ Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nic winienem żyć” oraz „Początkiem, środkiem i końcem rządź łaskawie, Chryste”. Konferencja zakończyła się omówienie spraw ogólnych prze Panią Prezes Lidię Gliwę i tradycyjną agapą. Był to czas spędzony w radosnej, milej atmosferze, który ubogacił nas nie tylko w wiedzę, ale również duchowo.